Πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα 17 και 18 Οκτωβρίου 2017 με ευθύνη της Κοσμητείας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Διεπιστημονικό Συνέδριο με θέμα: «Αρχή και εξέλιξη του κόσμου και του ανθρώπου με αναφορά στην Εξαήμερο του Μ. Βασιλείου», ενταγμένο στον εορτασμό των 180 χρόνων ιστορίας τόσο του Πανεπιστημίου όσο και της Θεολογικής Σχολής.

Μεταξύ άλλων διευκρινίστηκαν ότι:

            α) ποτέ ο διάλογος δεν είναι βλαπτικός. Βλαπτικοί είναι οι παράλληλοι μονόλογοι που συχνά έχουν το χαρακτήρα του δογματισμού και του αφορισμού, παράγοντες που οδηγούν σε φανατισμό και ανούσιες πολώσεις και συγκρούσεις.

δ) Με βάση τα παραπάνω, ο θεολόγος μπορεί αφενός να δανείζεται μεθόδους επιστημονικές για να μπορεί να διατυπώνει σαφέστερα τα ζητήματα της πίστης  και αφετέρου να καταφεύγει στην επιστήμη για να είναι σε θέση να εμβαθύνει στις δημιουργικές, προνοητικές και κυβερνητικές ενέργειες του Δημιουργού. Από την άλλη πλευρά, ο επιστήμων σαφώς και δεν χρειάζεται τη Θεολογία για να μπορεί να ερευνά ανενόχλητος το επιστητό, μπορεί όμως να καταφεύγει σ’ αυτή για να παίρνει απαντήσεις σε υπαρξιακά ερωτήματα που δεν μπορεί ο ίδιος ως επιστήμων να απαντήσει. Επομένως μπορούν να κάθονται στο ίδιο τραπέζι συνειδητοποιώντας ότι ένας έχει την ανάγκη του άλλου.

ε) Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο είναι προφανές ότι κάποιος μπορεί να είναι και πιστός και άριστος επιστήμων. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Η πίστη κινδυνεύει μόνο από την απιστία και ποτέ από την επιστήμη. Αλλά και η επιστήμη κινδυνεύει μόνο από την ίδια την επιστήμη ή τη μη επιστήμη, και ποτέ από την πίστη.