Τμήμα Θεολογίας

Ὁ Νικόλαος Ρ. Ξιώνης γεννήθηκε στό Βόλο τοῦ Νομοῦ Μαγνησίας τό 1964, ὅπου παρακολούθησε τίς ἐγκύκλιες σπουδές του. Στή συνέχεια σπούδασε Θεολογία στό Τμῆμα Ποιμαντικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου τῆς Θεσσαλονίκης, ἀπό ὅπου ἔλαβε τό 1987 τό πτυχίο τοῦ αὐτοῦ Τμήματος. Κατόπιν ἐνεγράφη στό Τμῆμα τῶν Μεταπτυχιακῶν Σπουδῶν τῆς ἰδίας Σχολῆς καί παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στό Συστηματικό Κλάδο. Τό Σεπτέμβριο τοῦ 1990 ἔλαβε ὑποτροφία ἀπό τό Erzbischöfliches Ordinariat Freiburg καί μετέβη στή Γερμανία γιά νά συνεχίσει τίς μεταπτυχιακές του σπουδές. Ἐκεῖ ἐνεγράφη στή Φιλοσοφική καί Θεολογική Ἀκαδημία «Sankt Georgen» στή Φρανκφούρτη καί πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στόν Τομέα τῆς Δογματικῆς τοῦ Κλάδου τῆς Συστηματικῆς (ρωμαιοκαθολικῆς) Θεολογίας. Τό 1993 κατέθεσε στή Θεολογική Σχολή τοῦ ΑΠΘ τή διπλωματική ἐργασία μέ θέμα Θεολογικά καί ὑπαρξιακά στοιχεῖα στήν Πασκαλική σκέψη καί στόν Ὑπαρξισμό, καί κρίθηκε ἄξιος τοῦ διπλώματος εἰδικεύσεως στόν Τομέα τῆς Δογματικῆς. Τό 1994 κατέθεσε τήν ἐπιστημονική του διατριβή στή Φιλοσοφική καί Θεολογική Ἀκαδημία «Sankt Georgen» μέ θέμα Die Erkentnnis Gottes nach Walter Kasper, κρίθηκε ἄξιος τοῦ διπλώματος εἰδικεύσεως στόν Τομέα τῆς Δογματικῆς τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἀπεδόθη ὁ τίτλος τοῦ «Lizentiat der Theologie». Μέχρι τό 1995 παρέμεινε στή Γερμανία ὡς ὑπότροφος τοῦ Ostkirchliches Institut στό Regensburg γιά τή συγγραφή τῆς διδακτορικῆς του διατριβῆς.

Ὁ Ν. Ξιώνης ἐργάστηκε ἀπό τό 1989 ἔως τό 2006 ὡς καθηγητής Θεολόγος στήν Ἑλλάδα καί στή Γερμανία, ἐκτός ἀπό τήν περίοδο τῶν σπουδῶν του στή Γερμανία ὡς ὑπότροφος καί μεταπτυχιακός φοιτητής τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Τήν περίοδο 1996 ἔως 1998 ἐργαζόμενος στή Γερμανία ὡς καθηγητής τῶν ἑλληνορθοδόξων θρησκευτικῶν καί διορισμένος ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας τοῦ Ὁμόσπονδου Κρατιδίου τῆς Ἕσσης ἀξιοποίησε τήν παραμονή του ἐκεῖ καί ὁλοκλήρωσε τή συγγραφή τῆς διδακτορικῆς του διατριβῆς. Τό 1997 ὑπέβαλε τή διδακτορική του διατριβή στό Τμῆμα Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ μέ θέμα Οὐσία καί ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης καί ἀναγορεύτηκε διδάκτωρ Θεολογίας. Κατά τή διετή παραμονή του στή Γερμανία ἐνίσχυσε τήν ὑποδομή του στή Δογματική τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ παράλληλα ἐπέκτεινε τίς σπουδές του στή Δυτική Θεολογία μέ τήν ἐγγραφή στό Συστηματικό Κλάδο τῆς Εὐαγγελικῆς Σχολῆς τοῦ Johann Wolfgang Goethe Universität καί τῆς Φιλοσοφικῆς καί Θεολογικῆς Ἀκαδημίας «Sankt Georgen» τῆς Φρανκφούρτης παρακολουθώντας σεμινάρια καί μαθήματα τῶν ἀντιστοίχων Συστηματικῶν Κλάδων τῶν ἀνωτέρω Σχολῶν.

Τό 1998 διορίστηκε ὡς καθηγητής θεολόγος στή Β/θμια Ἐκπαίδευση στήν Ἑλλάδα. Τό 2000 ἀποσπάσθηκε ἀπό τή Μέση Ἐκπαίδευση στό Διορθοδοξο Κέντρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς ἐπιστημονικός συνεργάτης, ἐνῶ τό ἑπόμενο ἔτος ἀποσπάσθηκε στήν Ἱερά Μητρόπολη Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ, ὅπου ἐργάστηκε ὡς Γραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἀπό τό 2003 ἕως τό 2005 ἐργάστηκε ὡς καθηγητής θεολόγος ἀποσπασμένος στή Nυρεμβέργη τοῦ Ὁμόσπονδου Γερμανικοῦ Κρατιδίου τῆς Βαυαρίας καί συγχρόνως συνέχισε τή μεταδιδακτορική του ἔρευνα. Τό 2005 ἐκλέχτηκε Λέκτωρ τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μέ γνωστικό ἀντικείμενο «Δογματική», στό ὁποῖο καί διορίστηκε μετά ἕναν χρόνο. Τό 2016 ἐκλέχτηκε καί διορίστηκε Ἐπίκουρος Καθηγητής τοῦ ἰδίου Τμήματος, στό ὁποῖο ὑπηρετεῖ μέχρι σήμερα.

Ὡς μέλος τῆς πανεπιστημιακῆς κοινότητος πλέον, συμμετέχει σέ συνέδρια ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος καί προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του στή διοίκηση τῆς Σχολῆς, ὅπου καί ὅταν αὐτή τοῦ ζητηθεῖ. Ἐπιπλέον βοηθᾶ μέσω διαλέξεων τό ποιμαντικό-διδακτικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μέ τή συμμετοχή του σέ ἐκδηλώσεις Μητροπόλεων καί ἐνοριῶν καθώς καί μέ σειρές ἐκπομπῶν στό ραδιοφωνικό σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε συνεργάτης ἀπό τό 2010 ἔως το 2015, μέ τίς  ὁποῖες δίνει τή δυνατότητα σέ περισσότερους ἀνθρώπους νά προσεγγίσουν τή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχει συγγράψει ἄρθρα καί μονογραφίες, πού ἀφοροῦν στή δογματική διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς πατερικῆς παραδόσεως.